Rejestracja miodów pitnych jako Gwarantowane Tradycyjne Specjalności

Historia miodów pitnych sięga początków państwowości polskiej. Ich produkcja w Polsce charakteryzuje się ponad tysiącletnią tradycją i bardzo dużą różnorodnością. W wyniku rozwoju i udoskonalania metody produkcji na przestrzeni wieków wykształciło się wiele rodzajów miodów pitnych.
Tradycyjny podział miodów pitnych na „półtoraki”, „dwójniaki”, „trójniaki” i „czwórniaki” istnieje w Polsce od wieków i przetrwał w świadomości konsumentów do dziś. Nazwy „półtorak”, „dwójniak”, „trójniak” i „czwórniak” odnoszą się do historycznie ustalonego składu i sposobu ich produkcji — ustalonych proporcji wody i miodu w brzeczce miodowej. Na przykład definicja „półtoraka” jest następująca: „półtorakiem może być nazwany tylko miód pitny, wyprodukowany z jednej części objętościowej miodu naturalnego i pół części wody”.
Wcześniej w Unii Europejskiej zarejestrowane zostały już trzy polskie produkty regionalne. Bryndza podhalańska i  oscypek – jako Chronione Nazwy Pochodzenia oraz miód wrzosowy z Borów Dolnośląskich – jako Chronione Oznaczenie Geograficzne.